PIT od wynagrodzeń kierowców po zmianach

Przepisy wdrażające pakiet mobilności zmieniły również zasady rozliczania PIT przez kierowców. W praktyce zlikwidowano podróże służbowe i diety. Jednak dla potrzeb podatkowych i rozliczania z ZUS – wysokość diet jaka przysługiwałaby kierowcom - będzie brana pod uwagę. Przy obliczaniu wynagrodzeń przewoźnicy będą mogli uwzględniać ulgę podatkową w wysokości 30% należnych tym kierowcom diet (tj. które przysługiwałyby im za każdy dzień pracy za granicą).

Od 2 lutego 2022 r. zaczęły obowiązywać niektóre przepisy ustawy z 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw.

Wśród wielu jej postanowień dotyczących działalności przewoźników znalazły się również kwestie podatkowe, dotyczące rozliczania wynagrodzeń kierowców zatrudnionych w transporcie międzynarodowym.

Nowelizacja wdraża do krajowego porządku prawnego postanowienia tzw. pakietu mobilności, czyli unijnych regulacji, których celem jest zapewnienie kierowcom lepszych warunków pracy, płacy i odpoczynku, a także zapobieganie nierównej konkurencji między przewoźnikami drogowymi.

Jej istotą jest m.in. faktyczna likwidacja podróży służbowych w odniesieniu do kierowców wykonujących zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych.

Wiąże się to m.in. z brakiem możliwości wypłacania im diet i innych należności związanych z takimi podróżami. Takie diety i ryczałty za noclegi nie będą już mogły być wliczane do wynagrodzenia kierowcy (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi przewozów tranzytowych i bilateralnych).

Wysokość diet, które przysługiwałyby kierowcom, o których mowa, będzie jednak brana pod uwagę przy rozliczaniu należności tych osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, zarówno jeśli chodzi o podatek dochodowy, jak i składki ZUS.

Przewoźnicy przy obliczaniu ich wynagrodzeń będą bowiem mogli uwzględniać ulgę podatkową w wysokości 30% należnych tym kierowcom diet (tj. które przysługiwałyby im za każdy dzień pracy za granicą).

Mocą omawianej nowelizacji dodano bowiem do ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców nowy art. 21b ust. 2. Przepis ten nakazuje, aby do wspomnianych kierowców stosować w zakresie ustalania podstawy wymiaru:

• podatku dochodowego od osób fizycznych – przepisy dotyczące osób zatrudnionych w kraju i przebywających czasowo za granicą, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe – przepisy wydane na podstawie art. 21 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, dotyczące pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców.

Przypomnijmy, że zgodnie ze wskazanym wcześniej art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT, wolna od tego podatku jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1 wspomnianej ustawy (tj. podatników będących polskimi rezydentami) przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody m.in. ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy – w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Analiza obowiązujących w tym zakresie regulacji prowadzi do wniosku, że możliwość stosowania omawianej preferencji podatkowej odnosi się do kierowców zatrudnionych u przewoźników wykonujących transport międzynarodowy, na podstawie umowy o pracę.  Nie dotyczy natomiast zleceniobiorców i osób samozatrudnionych.